De weergoden hebben blijkbaar 20 graden en een hele hoop zonneschijn in petto voor komend weekend en het is officieel gedaan met skitripjes dit seizoen (vervloekte thesis), dus het wordt misschien eens tijd dat ik afscheid neem van mijn geliefde sneeuwseizoen. Hoewel ik in de context van mijn favoriete hobby (zeg gerust kleine obsessie) het meest op mijn doos ga, heb ik me stellig voorgenomen ze niet te vullen met voornamelijk freeskigerelateerde shizzle. Aangezien dit de eerste keer is dat de woorden “freestyle” en “ski” hier verschijnen heb ik al serieus mijn best gedaan vind ik zelf, dus kan er wel een klein ceremonieel afsluitingske van af. En als jullie niet akkoord zijn: PECH. ’t Is mijn doos waja.
Voorbije winter heeft mijn lijf, en meer bepaald mijn kont, niet alleen voorzien van een volledig nieuw kleurenpalet (’t is de moeite), maar kwam vooral geëquipeerd met een verse zak avontuurtjes. Voor volledigheid van verhalen en vunzigheid van details zult ge met mij een pintje moeten gaan drinken, maar bij deze een greep uit de anekdotes, herinneringen, ontdekkingen en ontmoetingen die ik, misschien niet eeuwig, maar toch heel lang, zal koesteren:
– Spontane karaoke met de Franse bomma’s op de bus met Franstalige cantusliedjes.
– Van een balkon springen.
– Polonaise met 60 awesome fluochicks onderweg tussen 2 café’s tijdens een kroegentocht in een Frans pittoresk dorpje.
– Piszwaffel-ontmoetingen met Utrechtse tijgers.
– Leerrijke veeg-voorvertoningen.
– Vriendschap in zijn oervorm.
– De gouden combinatie préparé-prei-peer-puree en bier.
– Bosverdwalingen en boom-encounters.
– Ruzie met de zwaartekracht.
– Meer Voltaren-gel dan een gemiddelde mens over heel zijn leven zou mogen gebruiken.
– De ontdekking hoe ongelofelijk lekker whisky kan zijn.
– De herontdekking hoe ongelofelijk lekker maar dodelijk cointreau kan zijn.
– Op basis van culinaire goesting en gulzigheid al kunnen voorspellen wie uw nieuwe besties gaan zijn op het aansluitende feestje.
– De eruptie van een compleet nieuwe dansmove die er nie echt goed uitziet maar gewèldig voelt.
– De absolute stilte en het bijhorende gevoel als heel kleine mens tussen heel grote bergen.
– Al tietsleeënd (fantastisch woord) de bobsleebocht in de zelfgemaakte poepsleeafdaling in onze achtertuin testen.
– Franse zondagstoeristen die de afzet van jumps en rails versperren conditioneren met het Move bitch, get out the way bitch-anthem.
– Voortgetrokken worden door een koord aan een snowmobile/sneeuwscooter en het bijhorende pro-gevoel.
– Wakker worden met 2 kathedralen van naakte manspersonen die samen douchen en occasioneel samen kakken.
– Geleerd dat de nieuwe Silver Red Bull smaakt naar muggemelk, en gemengd met Jägermeister naar Jägermeister met muggenmelk.
– Stabilo Original fluostiften blijken de allerbeste verkleedoutfit ooit te zijn.
– Mojito’s drinken in een sneeuwstorm.
– Ontdekken dagge ook gewoon Voltaren in uw badje kunt doen.
– Duust muzikale Voltaren-badjes pakken.
– Op enkel uw gevoel kunnen vertrouwen omdat ge geen drol ziet in de mist en dat extreem spannend vinden.
– De vervollediging van wat al een awesome playlist was tot àlles.
– Op 850 kilometer afstand van elkaar toch samen feesten met uw toploetje.
– Toplessfoto’s met hete chicks, een professionele fotografe, een vrij grote jump en 2 van mijn kamergenoten (1 skiër, 1 snowboarder, beide bazen) die ervan knallen op getalenteerde en ongelofelijk vette wijze.
– Eigenlijk veel fotografische en andere naaktheid tout court.
– Het ontmoeten van de meest fantastische toekomstige vrouwelijke kapitein. Het toekomstige zit ‘em in het kapitein-zijn, niet het vrouwelijk-zijn, voor de duidelijkheid.
– Duust uur stappen, een kilo tartiflette binnensteken, met de bus terugrijden in een strakke tijd van blijkbaar nog geen 5 minuten. Bepaalde natuurwetten gelden niet voor sommige plaatsjes in Frankrijk.
– Het is niet makkelijk een lawinegevaarvlag te stelen. Nodig: een sterk persoon, een grote rugzak, een kwikke en vlotte nonchalance en een dikke mist.
– Zotduust adrenalineshots en ontelbare skigasms.
Ik zou nog elvendertig pagina’s vol kunnen schrijven, maar daar heeft niemand wat aan en eigenlijk wil ik jullie gewoon allemaal en groupe bedanken. Dusseuh, merci winter en zijn deelnemers, ’t was bijzonder plezant. Dikke liefde.