Er is weinig waar je me een groter plezier mee kan doen op een warme dag dan met een frisse sprankelende Ice Tea. Hemels. Maarrr het is niet zomaar eender welke Ice Tea je me voorschotelt om me enthousiast, verfrist, gehydrateerd en tevreden te krijgen. Als het niet exact die ene specifieke Ice Tea is, moet ik het niet hebben. Kunt ge u voorstellen wat een desillusie het was toen ik nietsvermoedend een Ice Tea bestelde in een biologisch-achtig etablissement en een lauwe groene thee met een schep van wat van die Piet Huysentruyt suiker-maar-niet-suiker-agave-siroop in voor mijn neus kreeg. Wat moet die specifieke Ice Tea dan wel zijn, vraagt u? Wel, dat is heel simpel.
Het moet zijn:
– Lipton Ice Tea. Kom niet af met Iced Tea van in de Lidl of de Aldi, ik vind het bucht. En Nestea is compleet nasty. Dat weet iedereen.
– Original. Geen Light, geen Zero, geen Green. De stroperige Peach is al helemaal kansloos.
– Uit België. Enkel hier smaakt de Original juist, in andere landen is die een pak citroeniger. Meer citroenig? In elk geval: minder lekker.
En als het even kan:
– In een blikje. In plastic of glazen flesjes verliest deze godendrank al snel zijn bruisende bubbels en durft het al snel wat platjes te worden.
Maar voor de rest ben ik niet moeilijk hoor.