Momenteel is het buiten al een tijdje weer kil, grijs en nat, maar wanneer ik dit schreef is de 172ste editie van de Gentse Feesten nog maar net een dikke week geleden afgelopen, daalt de stilte terug neer over onze geweldige stad en hebben velen onder ons nog een beetje last van Gentlag. Dat is het lege gevoel en – vooral – het omgekeerde bioritme, of gebrek daaraan, dat je ondervindt na een dikke 10 dagen van Het Heerlijkste Volksfeest Ter Wereld. Plots geen muziek meer van overal een beetje, geen continue geur van sfeer en een breed spectrum aan vloeistoffen meer in de lucht, alle broodjeszaken en (afhaal-)restaurants zijn dicht en er valt geen Spitburger meer te verkrijgen. Om toch nog een beetje na te genieten van afgelopen hoogtepunt in iedereens zomer en al een beetje uit te kijken naar de volgende ronde in 2016, hieronder een kleine greep uit de ontelbare redenen waarom de Gentse Feesten, of Gentsche Fieste als je van hier bent, eigenlijk toch wel de beste tijd van het jaar is.
Superchille dagindeling: Om te beginnen zien uw dagen er elke dag ongeveer hetzelfde uit, namelijk vree gezellig, op ’t gemakske, enorm plezant en helemaal omgekeerd als anders. Tijdens de GF word je (nogal brak) wakker in de soms al late namiddag, kan je rustig nog een beetje bekomen van de vorige nacht en al lichtjes beginnen afspreken voor de komende avond, onder de vorm van antwoorden op de bonte verzameling sms’en en gemiste gesprekken op je gsm, of al eens polsen bij je vaste compagnie of ze al uit hun coma ontwaakt zijn. Bij zonsondergang kan je er weer helemaal tegen, heb je er terug dikke goesting in en schiet je opnieuw in actie. Er worden pintjes gedronken op Polé Polé, de Korenmarkt, het Sint-Baafs-plein, de Groentenmarkt, in het Baudelopark, nog ergens anders, of overal, en er worden pogingen tot afspreken gedaan via beschrijvende sms’en als “links van de toog, 2de paal rechts”. Uiteindelijk belandt iedereen, afgesproken of niet, op de Vlasmarkt alwaar bij zonsopgang nog een danske geplaceerd, tong gedraaid of diepzinnig filosofisch gesprek gevoerd wordt met een Irish Coffee erbij, waarna je tegen een uur of 8 ’s ochtends langzaam maar zeker richting je bed kruipt voor een paar uur welverdiende rust. En dan begint het weer allemaal opnieuw. 12 nachten lang.
De Irish Coffees ’s ochtends en de vaste Camping Vlasmarkt familie verdienen een speciale vermelding. Er is iets heel speciaals aan een klein pleintje in het ochtendgloren waar een hele hoop afgeleefde maar vrolijke mensen koffie met iets te veel whisky, een schep suiker en een dikke toef slagroom op uit een kartonnen bekertje door een rietje slurpen. Uw ochtend spenderen op de Vlasmarkt met een Irish Coffee is een absoluut vaststaand gegeven waar je harder van kan uitgaan dan de zekerheid dat je je eigen naam nog kan spellen na een hele nacht zuipen. Iedereen doet het, iedereen weet het, iedereen is er. Je komt er dan ook elk jaar opnieuw altijd iedereen tegen, van oude vrienden die je al jaren niet meer gehoord of gezien hebt tot nieuwe vrienden die je elders op de GF in een vorige feestnacht hebt ontmoet. Zo komt het dan ook vaak voor dat je al een hele nacht hebt proberen afspreken met iemand die met een andere groep op stap is en na een hoop berichten (in de trant van “Waar? Wij nu Groentenmarkt aan de trappen” – “Zitten op St. Jacobs, rechts van die grootste boom” – “Polé links van ’t podium toog 4”) die bij stijgend dronkenschap steeds korter worden (“charla?” – “frieten!”) de batterij van uw smartphone het weer eens uren te vroeg begeeft en je het afspreken dan maar opgeeft, om elkaar dan enkele uren later met bijpassend gigantisch enthousiasme tegen het lijf te lopen op de Vlasmarkt, elk met een Irish Coffee in de hand en een paar straffe verhalen rijker. Dat is de magie van de Vlasmarkt.
Op de GF is alles met een hoek af en dat is oké, en er valt elke dag wel weer iets nieuws te ontdekken. Je mag nog een local zijn met de meeste anciënniteit, elk pleintje en straatje kennen, er zijn overal hoekjes die je toch nog niet eerder gezien had. Het absolute hoogtepunt daarvan is Bata Bata, ook eerder gekend als Bataclan, Batakamp en nog vanalles Bata. Voor mij persoonlijk is dit waarschijnlijk het beste deel van de GF en ik ben lang niet de enige die dit hoogstaand stukje bizarre humor en pret kunnen smaken. Dit jaar vierden de vrijwilligers van Cirq hun 10-jarige jubileum en werden alle geschifte registers open getrokken. Zo was er een Lunapark, waar je met een autoband om je heen en een antenne die je moest vasthouden zelf de botsauto bent in een kamer waarvan de muren beveiligd zijn met fietsbanden. En een menselijke grijpmachine, waar je een vent kon besturen die nét naast alle cadeautjes grijpt. Er was ook Het Kleinste Café’tje van de GF, een houten kotje van pakweg een vierkante meter en half met daarin een klein toogje, 2 kleine krukjes, een klein madammeke die u voor 1 euro een frisse Carapils serveest en een asbak. Want ge moogt er nog roken. Vast deel van het decor zijn 2 caravans zonder enig ander nut dan de achtergrond te zijn van Jef en (ik denk) Jos, 2 gepensioneerden die vrolijk iedereen welkom en fijne feesten wensen, en een man in een rolstoel wiens been geamputeerd is en die daar dan maar een stuk PVC-buis en een blok hespenworst op heeft gemonteerd en met een snijplankje op zijn schoot schellekes aanbiedt aan vriendelijke mensen. Dit alles werd ondertussen op gang gehouden door doldwaze komiek Gunther Lamoot en een dj/cameraman, die zich amuseren met het meestal chillende publiek te filmen met een superprofessionele set-up, namelijk een schijnwerper met daarop een filmcamera’tje geducktapet. Die beelden werden dan uitgezonden op een groot scherm om er op (on)gepaste momenten een muil/kisscam of armworstelcam van te maken, onder luide aanmoediging van de voltallige pakweg 300 man enthousiast publiek. Om de zoveel tijd wordt er gedraaid aan het op onsubtiele wijze voorgeprogrammeerde Rad met daarop geinigheden uit de voorbije edities en is het helemaal ambiance. Zo zat er onder de verschillende keuzes onder andere Kerst (schuimmachine die het doet sneeuwen op de tonen van Jingle Bells), Chatroulette (random viezeriken op Chatroulette pesten met het hele publiek), Oksel of Pruim (meer uitleg dan dat er op het scherm een ingezoomde foto wordt uitgezoomd is niet nodig), 10 Seconds Off (10 seconden Johnny-techno), Vuurwerk (enkel een geluidsopname van vuurwerk wordt afgespeeld en iedereen moet van ooooh en aaaah doen), de Moni-dans (de zon komt op langs links, de zon komt op langs rechts), De Stok (een flosj die over het publiek gaat en degene die hem vangt wanneer hij plots valt wint 16 bakken Gentse Strop – genoeg voor 1 jaar lang elke dag een pintje) en zelfs Karaoke met zatte en talentloze maar hilarische mensen. Echt, ik wou dat ik er kon wonen.
Wil je echt (gratis) optredens zien of cultureel doen combineren met feest, dat kan! Zo kon je dit jaar naar gratis optredens van onder andere Sioen, de Gentse jongens van Uberdope en Dez Mona op het Sint-Jacobsplein, Flip Kowlier en Soldier’s Heart op Boomtown op de Kouter en Coco Jr. op de Korenmarkt, een hele resem stand-up comedians waaronder Wouter Deprez en Freddy De Vadder in de Vooruit, en ga zo maar door. Heb je dan weer liever vette beats en dj’s in plaats van de doorgaans platte gezellige boereleute, shlagerzangers of kleinkunst? Ook dat kan! In de Vooruit nam Klankfest het bijzonder succesvol over na 10 jaar 10 Days Off en mochten de bekendste Gentse clubs en concepten, zoals de Charlatan, Decadance, Culture Club, Kozzmozz, Star Warz en WePlayHouse Recordings, elk een eigen avond organiseren. Zelfs Snoop Dogg rushte snel weg van Dour Festival om zijn dj-set in de Vooruit te gaan draaien. Halverwege de GF kon je ook naar de 13de editie van het snel opkomende Trillers in de Charlatan, pareltjes van feestjes waar je doorheen de rest van het jaar (gelukkig) ook heen kan om met je booty te shaken op de vibes van namen als Mr. Carmack, Pomo, Faisal en Losco. En sowieso waren er nog een hoop andere zieke feestjes waar ik net niet hip genoeg voor ben om ervan te weten.
Op de GF is de politie écht uw vriend. Die mensen blijven geduldig tegen ontelbaar veel zatte mensen en onnozelaars zoals ik en blijven zelfs na 10 lange dagen lachen met flauwe mopjes, dwaze conversaties en dit jaar zelfs – volgens de kranten – de hype om m’neer de fliek een dikke knuffel te geven. Om de pakweg 100 meter passeert een groepje agenten om op te treden bij grote vechtpartijen, verkrachtingen en georganiseerde diefstallen, met andere woorden de dingen die er echt toe doen op vlak van veiligheid op grote evenementen. Als jonge vrouw op stap met vriendinnen is dat een fijn gevoel. Hoewel het wel een paar dagen wennen is om een zwaar bewapende patrouille te passeren met een pintje of sterke drank in uw hand, al dan niet liedjes kwelend en zwalpend op de openbare weg.
Ook en waarschijnlijk vooral voor overdagmensen met kindjes is er een superuitgebreid programma. Poppentheaters, speciale optredens voor kinderen, dans- en andere workshops, straatvoorstellingen van theatergroepen, kermis op de Vrijdagsmarkt, het kan niet op! Met overal de mogelijkheid voor de mama’s en de papa’s om ondertussen te genieten van een welverdiend aperitiefje natuurlijk. Voor de uitgaanders onder ons: dat zijn die mensen die je kruist wanneer ze zich naar huis begeven terwijl je zelf de stad intrekt om aan de avondlijke dag te beginnen, waarvan dan meestal de papa een blik van verstandhouding met je wisselt tijdens het passeren. Je kent die blik wel, zo met een beetje een voldane en geamuseerde smirk van jullie kant en een dat-deed-ik-nog-niet-zo-lang-geleden-ook-wacht-maar-tot-binnen-een-paar-jaar-blik gemengd met een vleugje jaloezie van de kant van de Volwassen Mensen.
Verder is elk mogelijk bier dat je maar kan bedenken wel ergens te verkrijgen in een plastiek bekertje – extra handig dat Het Leaf als drankleverancier daar een ingebouwde plattegrond voor heeft – en zijn dat op sommige pleinen zelfs degelijke bekers bijna net zoals een klassiek bierglas maar dan uit stevig materiaal. Dankzij Vedett kan je op de Vlasmarkt ook deel uitmaken van het bijzonder hevige kleinste feestje van de GF, waar je met een man of 15 op elkaar gestampt in een mini-busje omgebouwd tot club even kan raven, inclusief DJ’s en lichtinstallatie. Ook herontdek je achteraf de meest fantastische sms-gesprekken in je berichtgeschiedenis, wordt één van mijn favoriete hobby’s – namelijk mensen-kijken – verheven tot een ware kunst en een stukje volledig en fulltime entertainment, en geldt “Het is Gentse Feesten” als excuus voor alles.
Er zijn nog tientallen andere redenen waarom de Gentse feesten geweldig zijn, maar de conclusie is wel duidelijk: beste tijd van ’t jaar, zonder twijfel!