Danku, Belgische winter, om mij in oktober winterbanden te doen opleggen voor dat ene weekend in januari dat ik ze ook echt kan gebruiken.
Danku, meneer De Fiscus, om mij een bericht te sturen over een belastingsteruggave die minder bedraagt dan wat de postzegel en het papier hebben gekost om mij ervan te notificeren.
Danku, zelfde meneer De Fiscus, om mij die paar euro belastingsteruggave te doen ophalen bij een postkantoor dat sluit halverwege de middag.
Danku, systeemupdate, om net altijd vereist te zijn inclusief heropstarten op de momenten dat ik net dringend mijn laptop efkes heel snel nodig heb.
Danku, klantenkaarten van de Standaard Boekhandel/Fnac/ICI Paris
XL/tig andere winkels, om net altijd in de verkeerde portefeuille of
handtas te zitten, zodat ik van overal het ticketje met de puntjes een
aantal weken kan bijhouden om ze dan samengepropt weg te smijten en zo
eeuwig kan blijven sparen.
Danku, Lipton Ice Tea, om mij als
hondstrouwe drinker te verleiden met een wedstrijd met duizenden prijzen
zodat ik maandenlang van de honderden blikjes die we hier thuis drinken
de code bijhoud, om dan blijkbaar te bestaan uit een
FlashPlayer-spelletje waarbij je met de pijltjes op je toetsenbord een
Fiat 500 bestuurt die cadeaus moet vangen, waarvan de speler met de
beste score van de dag een paar sokken of filmtickets wint. Danku, ook
van het tupperware-potje met een 300-tal nutteloze ijzeren lipjes met
codes op in mijn keukenkast.
Danku, parkeerwachter, om voornamelijk
wandelingetjes door ’t stad te doen met de collega maar op een
vrijdagavond zelfs na 22u mensen toch nog boetes te geven.
Danku,
meneer de Telenet-medewerker, om mij te helpen inzien dat ik niet met
iedereen waarmee eens gelachen wordt altijd compassie en medelijden moet
hebben.
Danku, Facebook-vrienden die blijkbaar altijd op
reis zijn, om mij van een dagelijkse portie paradijselijke foto’s te
voorzien terwijl ik bedenk of ik eerst ga strijken, opruimen of
rekeningen betalen.
Danku, Gents stadsbestuur, om vlak nadat
ik verhuis naar een appartement dicht bij een tramhalte omdat ik niet
goed te been ben diezelfde tramhalte en de bushaltes er rondom af te
schaffen voor een tweetal jaar. Speciale dank aan het mobiliteitsplan,
waardoor het met de auto uit en terug in mijn straat raken gemiddeld 20
minuten duurt, De Lijn, die zijn prijs voor een tram- of busrit verhoogd
heeft naar ongeveer het dubbele bedrag, en diens online routeplanner,
die mij als alternatief “ga te voet (1893m)” geeft.
Danku,
politieke correctheid, om mij 2 keer te doen nadenken voor ik een mopje
maak in het openbaar dat ik toch zeker op niemand zijn teentjes zou
trappen.
Danku, al mijn technologische toestellen, om
allemaal toch iets te mankeren en zo mijn creatief denken en
probleemoplossend vermogen te stimuleren. Dankzij jullie heb ik geen
sudoku’s nodig.
Aan allen, danku!
Lieve groetjes,
Domi