Een paar decennia geleden had je enkel iets te zeggen als je een westerse blanke hetero man was. Dat daar iets grondig mis mee was en het een goede zaak is dat iedereen nu (in theorie) gelijke rechten heeft zijn we het er allemaal mee eens. Dat er nog behoorlijk wat werk aan de winkel is op dat vlak weten we ook. Maar ergens in de loop van de voorbije jaren is het volkomen terechte protest tegen discrimatie op welke grond dan ook geshift naar een protest tegen eender wat dat ook maar iemands gevoelens zou kunnen kwetsen. En man man man, wat hebben we toch lange teentjes. Vlechtjes, pluimen of een bandana in uw haar? Cultural appropriation, gij verdorven mens! Een actie ter awareness voor vergeten subgroep A? Algemene verontwaardiging en “Jamaar en wij dan!!?” van vergeten subgroep B. Mopjes over eender welk cliché? Haattweets trending op Twitter!
Nee serieus, we zijn collectief vergeten hoe te relativeren en ge moogt met bijna niets of niemand meer lachen. Ik snap dat lachen met miserie van een ander allemaal lollig is zolang je het onderwerp van kortstondig vertier in kwestie zelf niet hebt meegemaakt, en dat dat een heel ander verhaal is en zuur kan overkomen als je zelf of iemand in je persoonlijke omgeving door hetzelfde gaat als waarmee gelachen wordt. Maar hey newsflash, iedereen komt shit tegen. En wat je ook bedenkt, iemand zal het ooit wel al eens meegemaakt hebben, of erger. Wil dat dan zeggen dat iedereen ten alle tijde en overal politiek correct moet zijn? Dat er nergens meer een dwaze lol over gemaakt mag worden?
Dat sommige dingen wansmakelijk zijn om mee te spotten is absoluut waar, maar dat is dan aan de mensen zelf om uit te maken of ze ’t vertellen en grappig vinden of niet. Er is nogaltijd zoiets als vrijheid van meningsuiting, en ik ben van mening dat volwassen mensen niet zo betutteld moeten worden, zowel de grappenmakers als de doelgroep van de grap. Vind je iemands mening niet oké of een komiek niet grappig? Volg, steun of bekijk die dan niet. Heeft diens uitspraken zoveel effect dat je er geld of inkomen aan verliest? Daar bestaat een wetsartikelke voor. ’t Is ook niet omdat je “Tis geel en als ge erop stapt ist rood? Een kuikentje.” op café vertelt dat ge beestjes niet heel graag kunt zien, of omdat ge lacht met “hoe klinkt een racistische kettingzaag? Rrrrunnigganigganigga” dagge nie af en toe nekeer een hete Afrikaan tegen uwe gilet trekt, of omdagge lacht met domme blondjes moppen dat ge ’t niet hebt voor blondjes of simplistische vrouwen of zelfs de combo. ’t Is toch niet omdat ik lach met biobakfietsHildegardwijven dat ik een veganistische chick niet vree wijs en sympathiek kan vinden? Ik was de eerste om over mezelf mopjes te maken als mensen zeiden me te hebben zien lopen terwijl ik op dat moment met krukken rondmankte of met een rolstoel geduwd werd voor verplaatsingen, dat is toch ’t leven? Ge stoeft al lachend met uw goede kwaliteiten, lacht nekeer goed over de rest en maakt er verder het beste van. ’t Is maar humor, een beetje zelfrelativering kan geen kwaad en wat is het alternatief? Hele dagen samen zitten janken over hoe erg het toch allemaal niet is? Toughen up princess.
Ik besef dat dit een onpopulaire en ongenuanceerde mening is, en waarschijnlijk hou ik met veel dingen geen rekening en trap ik nu ook op vele grensoverschreden teentjes. Sorry op voorhand aan gekwetste zieltjes, maar hey, ’t is ook maar mijn bescheiden gedacht eh. Ikzelf heb nogal snel compassie voor mensen en ga niet snel een kneusje uitlachen, maar voor mopjes en vrijheden steek ik al graag nekeer mijn literaire vuist omhoog. Wees gerust vrij om compleet niet akkoord te zijn. Nu dat het nog mag.