Ik heb bewust de Internationale Vrouwendag aan mij laten voorbij gaan deze week. Er zijn zo veel geweldige vrouwen om in de bloemetjes te zetten, dat past niet allemaal op één dag. In plaats daarvan zou ik liever doorheen het hele jaar door van tijd tot tijd eens een speciale straffe madam highlighten.
Voor deze eerste editie kies ik zonder twijfelen voor Elfi De Bruyn. Je weet wel, die (oorspronkelijk) van glamatheart, onlangs nog in Knack Weekend, die net haar derde boek uit heeft en ondertussen nog zo veel meer (Veritas, Ikea, Fanta, de boekskes,…) een vleugje van haar flair gaf. Als je ‘positiviteit’ opzoekt in de Dikke van Dale, zie je er een foto staan van Elfi in haar knuffelbeertjestroon. De reden voor deze dikke shoutout naar in deze reeks de eerste Straffe Madam is echter niet de enorme vrolijkheid en enthousiasme die deze dame als een zonnetje uitstraalt, maar eerder het omgekeerde. Elfi is een van de weinige anderen die ik ken die net zoals ik probeert te streven naar en strijden voor eerlijkheid op sociale media, ook als die soms eens wat minder rooskleurig is. Die ervoor durft uit te komen dat zijzelf en haar leven niet perfect zijn en alles niet altijd op rolletjes loopt, zoals we allemaal zo vaak proberen te laten schijnen. Een mindere periode hebben, moeten zoeken naar jezelf, het gewoon dik lastig hebben is voor Elfi geen taboe, zoals dat er geen hoort te zijn. Waren we allemaal met momenten nog maar 10% zo dapper, eerlijk en menslievend als Elfi, dan zou de wereld potverdikke al een pakske schoner zijn. Applausje, straffe madam!